|
||||||||
De in Minnesota wonende zanger, songwriter en gitarist Mark Cameron is al meer dan 30 jaar actief in de live music scene. Mark begon zijn carrière in de folkrock scene van de vroege jaren ‘70 en bracht deze invloed in verschillende bands, die hij in de jaren ‘80 en ‘90 oprichtte. Vandaag concentreert Mark zich op het maken van originele blues-songs met sterke melodieën en songteksten. Cameron is bekend als een charismatische frontman en soulvolle gitarist. Na 5 studio releases in de jaren ‘80 en ‘90, bracht Mark zich in 2009 het blues album ‘Life of Illusion’ (“Boxcar Blues”) uit. In 2011 bracht Cameron het ambitieuze project ‘Built to Bust’ (“Do Lovin’ Right” – “Tough All Over”) uit. In 2014 volgt ‘One Way Ride to the Blues’ (“Life is Good When You’ve Got the Blues” – “In This House”) en in 2016 ‘Playing Rough’. Het eenzame gekreun van Rick Miller’s harmonica is te horen in de swingende opener Trouble Brewin”, waarin hij het verhaal vertelt van hem en zijn vriendin die zich op ramkoers bevinden. Drummer Dan Schroeder zorgt in “On Your Way to the Top” voor de funky beat om een vuile dealer te berispen. Cameron adviseert ons in de rocker “Dirty Biscuit” over een wilde dame en draagt “Ridin the Rails” op aan de overleden bassist Serrin Andreas. De melodie op de fluit van Sheri Cameron geeft aan het nummer een Canned Heat gevoel. De titelsong is een klassiek ironisch verhaal over het geluk en verdriet van een man, die “getting in touch with the deepest, darkest places in his soul”. Er is dan de gesproken monoloog, de sax en harmonica die de blazers vervangen in de jump blues “Dicey”, de herkenbare groove van “Next Stop is the Blues” (een nummer dat van Robert Gray zou kunnen zijn) en, wat oude Delta blues met “Where I Got You From”. Met “Movin’ Out” brengt Cameron ode aan Rosco Gordon’s hitje “Just a Little Bit”. Rosco Gordon (1928-2002) was een Amerikaanse blueszanger die actief was sinds de vroege jaren '50. Hij is vooral bekend van “Booted” en “No More Doggin'” uit 1952 en” Just a Little Bit“ uit 1960. “Back Seat Boogie” knipoogt overduidelijk naar Louis Jordan, “Here We Go” breidt hier nog een verlengde aan en in “What Lucy Says” laat hij zijn Gibson (als Lucille) met ons praten. Wat je moet doen als het moeilijk wordt, vertelt Mark ons in “Mojo Shuffle”: “if it ain’too fast, it ain’t too slow, you got mojo…”. De ballade “Dreams” is de afsluiter van het album. Het samenspel van de harmonica, sax en lead gitaar is knap, terwijl Cameron’s zang ons naar de kerk begeleid voor troost en raad. Met ‘On a Roll’, het was enkele jaren wat stiller rond hem, staat Mark Cameron er opnieuw weer. En hoe? Met een album dat alles snel relativeert. “ It was a little quieter around him, but with ‘On a Roll, Mark Cameron is back in business again. And how? With an album that puts everything into perspective quickly... “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Release: 19/07/19 Album track list: Album line-up: Discography Mark Cameron (Band*):
|
||||||||
|
||||||||
.jpg)
.jpg)
